maandag 29 augustus 2016

Op zoek naar energie: de kolk.

Je kon al hier en hier lezen dat ik sukkel met mijn gezondheid en met name mijn energieniveau.  Die ligt al ellendig lang belachelijk laag.  Daarbij heb ik ook een arsenaal aan stomme lichamelijke klachten waardoor dat het lichaam ook helemaal niet mee wil.

Daar zit je dan, 30 jaar, in ziekteverlof, doodmoe en een pijnlijk lijf als een oud vrouwtje (ik denk toch dat een oud vrouwtje zich zo voelt).  De eerste burn-out diagnose en bijhorende behandelingen zijn al allemaal achter de rug, zonder beterschap spijtig genoeg.  Ondertussen ben ik ook helemaal mindfull en heb ik een hoopje boeken gelezen en is mister google mijn vriend in het zoeken naar andere manieren om meer energie te krijgen.

Na bloedtesten, scans en reumatesten werd ik doorgestuurd naar de kolk, de kliniek voor onverklaarbare lichamelijke klachten (klinkt een beetje als de docter house afdeling maar dan in Brugge).  Dit klinkt als: betrekkelijk snel maar in werkelijkheid duurt dit al onzettend lang, ziek zijn wil ook zeggen: tijd en geduld hebben, heel veel geduld, voor alles, elke keer opnieuw.  Voor elke nieuwe afspraak te maken, elke nieuwe wachtzaal, elke nieuwe test, elk nieuw resultaat,...
Mijn klachten blijken na de intake bij de kolk ernstig genoeg dus zullen er nu een hele hoop testen gebeuren om te kijken wat het is, of wat het niet is of wat het zou kunnen zijn of hoe ze het kunnen verhelpen... alleszins, een hoop testen maar niet nu, nee, als er plaats is...

Ik moet nog steeds wat wennen aan het 'ziek zijn'.  Ik wil graag alles doen, alles kunnen en gewoon opstaan en niet moe zijn (en geen pijn hebben).  Onlangs moest ik langs bij de adviserend geneesheer.  Ik hoorde wat hororverhalen maar ik begreep niet goed waarom mensen schrik hadden tot nu.

Het voelde aan alsof de grond onder mijn voeten werd weggetrokken, alsof er dramaqueen op mijn hoofd stond geschreven, alsof ik helemaal moederziel alleen en onbegrepen was...  de woorden bleven hangen, werden rond mijn oren geslingerd en deden de tranen ontzettend snel opzwellen...
'onverklaarbare klachten, alle mevrouw, dat kan toch niet?'  'je bent 30, 6 maanden thuis en het gaat niet beter en ze vinden niets, mevrouw, u hoort toch zelf hoe dat klinkt...' 'ik kan jou toch onmogelijk arbeidsongeschikt laten...' 'er is nog nooit iemand beter geworden van een label als fybro of CVS, buiten de dokters die ze geven' Vreselijk als ik zelf moeite heb met toe te geven dat ik niet meer alles kan, vreselijk om dan te horen dat er met betrekkelijk wat spot door een adviserend geneesheer wordt gedaan.

Ziek zijn is wachten, zoeken, onbegrip ervaren, nog meer zoeken, nog meer wachten en hopen dat je kracht genoeg vindt om niet op te geven... Ziek zijn is stom, is niet mijn eigen keuze en is iets wat me overkomen is.  En ook iets waar ik weer vanaf zal raken, uiteindelijk...

T-shirtje : Miss Wobie shop

zondag 28 augustus 2016

Jongensmama all the way...

'Blijf van je fluitje!' en 'Doe de bril naar beneden!' zijn een van de meest gezegde zinnen ten huize Wobie.  Een jongensmama ben ik, 1 pluszoon, 2 eigen zoontjes, een kater en de man des huizes maken ons gezin compleet.

Na jarenlang dromen van mijn gezellig gezinnetje met dochters werd snel duidelijk dat niet alle dromen uitkomen.  Zelfs met de beste wil van de wereld, schietgebedjes en hopen hopen hopen kan je het geslacht van je bolletjes niet veranderen.

Voila, daar wordt je dan als meisje opeens mee geconfronteerd, met piemels, brillen die omhoog blijven staan, superhelden, racewagens, stokken, stenen en gedroogde bladeren als cadeau, enthousiast geroep omdat er een tractor voorbij passeert en nog meer piemels...

Hoe je het ook draait of keert, zonen zijn niet hetzelfde als dochters. Je hebt er van soorten, zowel bij de jongens als de meisjes: wild, rustig, energiek, druk, creatief, zacht, ... Maar jongens, of toch mijn jongens zijn er van de categorie wildebrassen eerste klas.

Hier volgt een lijstje met gesprekjes die ik heb met mijn jongens, of toch met Otto-Jan daar Billie nog bitter weinig zegt...

1. 'Blijf van je piemel!'
'Maar ik kom niet aan mijn piemel, gewoon maar aan mijn balletjes...'

2. 'Papa is super snel he?'
'ja jongen'
'Maar ik ben nog sneller als ik spiderman roep als ik loop'
'ik denk het niet'
'jawel hoor'
'ben je al eens gewonnen misschien tegen papa?'
'Nee... maar ik ben wel supersupersnel!'

3. 'woooooow mamaaaaaaaaa, kijk!!!'
'wat?'
'Daar een een vrachtwagen met grote wielen!!!'

4.  'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is.... gemaakt van blok'
'?'
'Daar, dat groot huis!'

5.  Dora vraagt op televisie wat de kindjes thuis zouden wensen moesten ze een wens hebben.
'Euhm, een racewagen, dat zou ik willen!!  mamaaaaaa, ik hoop dat mn wens uitkomt...'


Tjah, geen gesprekjes over prinsessen, poppen of andere meisjesdingen.  Jongensmama zijn was niet wat ik verwacht had maar het went, en ik leer veel bij, kijk met andere ogen naar de wereld.  Vrouwen zijn van Venus en mannen van Mars, er zit wel iets in, 2 verschillende geslachten, 2 andere werelden.  Bizarre verschillen, nieuwe inzichten en heerlijke verwondering over wat die kleine jongensoogjes zien...




donderdag 25 augustus 2016

Citytrippen: Dublin

Manlief had eens zin in een halve marathon.  Na wat rondsurfen in het voorjaar vond hij er eentje waar hij dolgraag aan wou meedoen, namelijk eentje van de Rock 'n Roll marathon serie in Dublin.  Mij leek het makkelijker om gewoon eens 21km hier in Brugge te lopen, twee keer rond de vesten of zo maar dat is blijkbaar helemaal niet hetzelfde.  Nu ja, een weekendje Dublin zonder kiddos klonk ook wel plezierig.  Dus hup, tickets werden geboekt, airB&B appartement gereserveerd en opvang voor de kindjes werd geregeld.

Dublin of in het Iers Baile Átha Cliath is de hoofdstad van Ierland.  Het is een gezellige drukke stad met meer dan 1 miljoen inwoners.  Al die Ieren drinken al graag een pintje dus is er een overvloed aan gezellige pubs met optredens en hippe mooie wijnbars (woop woop).  Meestal kan je er van uit gaan dat het zal regenen maar wonder boven wonder hadden wij maar een dagje wat last van plensbuien!  













Rond kuieren door de straten, gezellig vertoeven in de parken en op het gemak lekkere dingen eten en drinken vat zowat samen wat we vier dagen gedaan hebben.  Lekker, ontspannend en voor herhaling vatbaar zijn zo'n citytripjes zonder kiddos, even bijtanken, even op adem komen om daarna weer paraat te staan voor de pateetjes! Een aanrader dus...

vrijdag 19 augustus 2016

Zomerkiekjes: Cirque Plus.

De zomervakantie is al wat op zijn eind aan het lopen en er zijn al een hoop ongeblogde activiteiten gepasseerd!  Tijd om daar wat verandering in te brengen.  Hup, ik neem jullie even mee naar Cirque Plus.

Cirque Plus is een plezierig gratis circusfestival in Brugge.  Het Grootsemenarie, waar priesters, diakens en andere vrienden van Jezus normaal gezien les krijgen, opent één weekend per jaar zijn deuren om dit festival te ontvangen.  De fantastisch grote binnentuin in het centrum biedt ruimte aan verschillende podia waar allerlei circusacts plaatsvinden.  Hupla, een ideale reden om de kinderen op de fiets te zwieren en ons naar het Grootsemenarie te begeven.

Daar mijn kleine kiddos helemaal geen fan zijn van eens vijf minuutjes stil te zitten lieten we de spectaculaire acrobatenshows voor wat ze waren.  Gelukkig is rond kuieren op Cirque Plus ook superleuk, her en der vind je randanimatie, kindjes kunnen zich uitleven met circusmateriaal en er is plaats genoeg voor rond te rennen.  Een ideaal kinderactiviteit (en een toppertje voor je stappenteller).  Ik verlang al naar volgende editie!













zondag 14 augustus 2016

Let's fly.

Een tijdje geleden werd ik samen met een hoopje andere enthousiaste blogsters uitgenodigd om kennis te maken met de nieuwe stofjes van Lotte Martens en Bambiblauw.  Een leuk verslagje daarvan kan je bij Eva. vinden.  Genieten van prachtige pareltjes, leuke mensen en lekkere boterhammetjes, zo iets is voor herhaling vatbaar!

Lucky basterds dat we waren mochten we een stofje kiezen uit de collectie van Lotte Martens.  Ik smolt van zo goed als al Lotte haar geweldige stofjes: een superzacht bontachtig stofje, heerlijke tricotjes, prachtige opdrukken, geweldige kleuren...  Soit, knopen doorhakken is niet mijn sterkste kant dus na lang wikken en wegen en wat over en weer lopen koos ik voor een warm geel stofje met gouden vogeltjes.

Ik had een patroontje in gedachten, het Bree topje van La Maison Victor.  Het plan was om dat patroontje te verlengen tot een jurkje maar gaande weg veranderde dat plan...  Ik maakte de Bree top, die ik verlengde met een dikke 10cm en daarbij maakte ik ook een simpel rokje.  Als ik het samen draag lijkt het hocus pocus pats op een kleedje, en apart, ja euhm, dan is het gewoon een topje of een rokje...

Het voorpand van het topje ging met gemak uit het paneeltje met vogeltjes, voor het achterpand en het rokje gebruikte ik bijpassende onbedrukte stof.









Stof: Lotte Martens
Patroon bovenstuk: Bree top - La Maison Victor
Patroon onderstuk: zelfgetekend

donderdag 11 augustus 2016

Een laptopvelletje.

Mijn nieuwe laptop verdiende eens een vestje om mee te gaan op pad.  Tot nu toe draaide ik hem meestal in een trui of zo om mee te nemen.  Dit is a. niet echt mooi en b.  een beetje vervelend als je koud hebt want je trui kan je dan niet aandoen.

Een sleeve, iets dun, mooi en makkelijk, iets waar ik hup mn laptop in kan schuiven en mee kan nemen, dat is wat ik wou.  Over de materiaalkeuze bleef ik wat twijfelen.  Ik kon kiezen voor een zachte, stevig, beschermende, waterafstotende of dikke stof.  Hupla, de knoop werd doorgehakt en ik koos voor een soort lederachtige papieren stof van Feeerieke of eerder lederachtig stoffen papier...


Het bijzondere faux leather papier verandert van look na een badje, klinkt gek maar het werkt echt.  Ik sneed er wat figuurtjes uit met de cameo, stikte de zijkanten dicht en gaf mn sleeve een badje.  Voila, vanaf nu kan ik in stijl mn laptop meezeulen, woop woop!












faux leather paper: Feeërieke